zdążyć przed północą...

Jest!

Kolejny, na szczęście mroźny, ukochany grudzień.

Za trzy dni moje urodziny, w górniczą Barbórkę. 

Odkąd pamiętam lubię zawczasu pochwalić się tymi urodzinami, żeby potem móc zbierać całusy i życzenia.

A potem jest coraz lepiej, Mikołaj, przedświąteczne napięcie, aż nadchodzą te dni wolne, ulgowe, rodzinne.

Za śniegiem nieco się rozglądam...

I tak... z lekkim tylko poślizgiem dobrnęłam do końca zawijania i wycinania.

Adwentowe odliczanie i czas prawdziwych zadań uważam za otwarty:)

Niektóre z ozdób wykonała sama Marysia:)

Skorzystałam z inspiracji Doroty na Przedmieściach i przygotowałam bardzo podobne zadania.

Do tego puzzle powycinane z niemałym trudem, bo obrazki przykleiłam na kartonik.

Raz po raz w torebeczce pojawi się słodki drobiazg, ale tylko co kilka dni.

(a propos...według stanu zasług i przewinień na dzień pierwszy - Mikołajek 6 grudnia podrzuci jednego jedynego cukierka, do podziału na Ich oboje...)

No właśnie...ta godzina..a potem, że niewyspana...:)

Gałęzie zaczynają dominować w naszych wnętrzach. Ja je uwielbiam. Mąż ukochany się uśmiecha, ale najdłuższą własnoręcznie wieszał. Ekscytacja dzieci trwa kilkanaście minut, potem zmienia kierunek i sama kończę Ich zadania. Poddać się - nie poddam. Tyle mojego, że sprawia mi ta zabawa ogromną radość, a kto wie, może zapiszą się te mamine starania w Ich serduszkach i pamięci:)

PS. Wianek owinięty wstążkami to zadanie numer 1 Marysi - gotowy do zawieszenia na drzwiach.
Janek miał ustawić i przygotować cztery świece adwentowe. Mamusia troszkę ozdobiła:)