złap mnie, jeśli potrafisz!

nie będę oryginalna

dziś o pogodzie!:)

łapię zimę w obiektyw, gdy tylko się pojawi

piszę o niej szybko, bo i tak w tym momencie jest już wspomnieniem

śnieg, mrozek, skrzypienie pod butami

spacery w promieniach zimowego słońca

do startu...gotowi...mamy ją!

dziś naprawdę nie ma już po tym wszystkim śladu...:)

***************************************************************************

***********************************************************

mam sporo do napisania, sporo przemyśleń, trochę trosk i żali moich własnych

takie kobiece rozterki i frustracje

czas na zmiany, ale tak trudno do nich podejść, wprowadzić w życie, tupnąć nogą i postawić ultimatum

ale, jak widać poniżej, drewna do kominka nie brakuje, więc będę przy nim przesiadywać i spiszę, co w mi duszy, a raczej głowie, fruwa

zacznę od burzy w moich myślach, którą wywołał film "Przed północą"

nie mogę powiedzieć, że podobał mi się tak, w całości, bo kilka fragmentów mnie rozczarowało

dodam, że nie widziałam ani "Przed wschodem...", ani "...zachodem słońca"...

ale te uliczki...greckie, nie greckie, dla mnie i tak wszystkie te piaskowe, śródziemne i śródmiasteczkowe prowadzą do Prowansji...rozmarzyłam się...

no i parę gorzkich porównań, jak to, że "większość kobiet, które coś w życiu osiągają, są doceniane po pięćdziesiątce!

 ponieważ wcześniej rzadko zostają zauważone i docenione

przez jakieś trzydzieści lat, walczą o tą swoją pozycję lub poświęcają się wychowywaniu dzieci i dbaniu o dom

dopiero potem mogą zacząć robić to, co chcą"

mocne, przytłaczające i przerażające

czy tak jest naprawdę?

ciąg dalszy nastąpi...