tell me there's a heaven...

 

Między jedną a drugą Wigilią.
Między jednym a drugim naszym domem rodzinnym.
W nieciemnej cudnej nocy, trzymam Cię, Kochanie za rękę.
W aucie Chris Rea.
Gwiazd nie widać, ale wiem, że są. Że mrugają zza chmur, widoczne dla cierpliwych.

"Tell me there's a heaven
Where all those people go..."

I nie mogę powstrzymać łez.
Pierwsza Gwiazdka bez Niej. Mojej Babci ukochanej. Bez Jej karpia w galarecie, lepionych pierogów polanych masłem, ryby po grecku. Bez drżenia rąk przy łamaniu opłatkiem... Bez Babci głosu...
Już nie jest i nie będzie tak, jak kiedyś. Czuję się trochę tak, jakby razem z Nią odeszło definitywnie moje dzieciństwo. Dorosłam.
Gdzie jesteś teraz, Babciu? Czy jest Ci tam dobrze? W niebie? Czuwasz? Patrzysz? Widzisz?
Mam nadzieję, że uśmiechasz się na nasz widok, czuję Twoją dłoń na moim ramieniu. Chyba wiem, co byś mi powiedziała, gdybyśmy mogły usiąść obok siebie w jednym pokoju, przy tym samym stole. O co chciałabyś mnie zapytać...
Odpowiem Ci każdym moim dniem. W uśmiechu, całusie, spojrzeniu, pełnym ciepła, zobaczysz, że Twoje troski nie są już konieczne, a modlitwy i nadzieje się spełniają. Znalazłam tego, którego szukałam. Bądź spokojna. Mam dom, dzieci, pracę tą samą od lat. Nie noszę wełnianych skarpet, ale nie marznę. Jemy dużo malin i kiszonych ogórków. Dziadek popłakuje jeszcze, ale to z miłości. Do Ciebie. Może nie zdążył wcześniej...to teraz oddaje Ci ją....Ale radzi sobie. Nie martw się.

 

Wszyscy po trochu popłakujemy.
Powiedz mi tylko, Babciu, że to niebo jest, że na pewno, i Ty tam na nas czekasz...