filtr na niechciane

Najchętniej schowałabym się przed światem.
Przytłaczają mnie informacje o okrucieństwie, dziwactwach, które wpraszają się w nasze życie nachalnie i bez pytania. Nawet w gazetach, które lubię czytać, napotykam na przefarbowane artykuły, przejaskrawione opinie. Z każdej strony, chcąc nie chcąc, potykam się o zło. I nawet tam, gdzie, - wydaje mi się - wcale go nie ma, ludzie je kreują. Przekształcają codzienność lub zwykły normalny do przeżycia trud, w dramat i skandal. Podkreśla się, przejaskrawia niedobre. Byle  bardziej niesmacznie, dosadnie, szokująco. Mówią, że na to wszystko znajdują się odbiorcy, czytamy, zaglądamy, domagamy się.
Ja nie. Oj, zaintryguje mnie nieraz jakaś zmyślona historia o którymś z celebrytów. Odruchowo klikam. Ale nie chłonę.

Męczą mnie te wszystkie niby prawdziwe, wstrząsające, mające przykuć uwagę i zaniepokoić, rewelacje.
Świat jest okrutny. Wiem. Być może to tchórzostwo z mojej strony, ale o wielu prawdach wolałabym nie wiedzieć. I uchronić przed wiedzą o nich nasze dzieci. Póki są dziećmi i czują się bezpiecznie.

Chciałabym móc czytać i słyszeć prawdę. A nawet suche fakty przedstawiane są przez stronę, Nieobiektywnie. Narzucają ocenę. Od razu sugerują opinię.
I te narzucone opinie i osądy trafiają do młodych i miękkich ludzi. Kształtują ich kręgosłupy. Podpierają światopogląd. Jak mają oni potem samodzielnie podejmować własne decyzje, gdy nie dostaną podpowiedzi z mediów?

Dlatego ostatnio mam ochotę trochę się oderwać, uciec, zamknąć oczy i uszy na wiadomości serwowane w telewizji i portalach internetowych, na nagłówki z gazet.
Ubrać się w filtr na niechciane.